Het historisch lage waterstanden hielden in de zomer van 2022 de binnenvaartsector in hun ban. Schippersechtpaar Arie en Nelly Verheij (beiden 44) uit Werkendam deelde daarom via mij enkele weken zijn ervaringen. Op 14 september verscheen deel 4: „Als er werk wegvalt, vragen we ons altijd af of het later ook terugkomt.”
In Andernach hebben we vorige week woensdag vulkanische lava geladen. Dat ligt in het prachtige natuurgebied de Eifel. De vulkanen daar zijn al heel lang niet meer actief, maar er zit wel erg veel lava in de grond. Heel veel daarvan gaat naar Nederlandse bestemmingen: voor sportvelden en wegen is het een goede ondergrond.
In tijden van laagwater krijgen we veel minder vaak dit soort vrachten, omdat de afnemers de vervoersprijzen dan te hoog vinden. Dat we nu goed verdienen vinden we leuk, maar als er werk wegvalt, vragen we ons altijd af of het later ook terugkomt. Het kan dat verladers andere vervoersmogelijkheden hebben gevonden. Of dat de vraag naar hun goederen is afgenomen.
Wankelen
We hopen er het beste van, maar de hele economie begint al te wankelen. In de binnenvaart zien wij daar de eerste tekenen van. Vooralsnog heeft iedereen nog wel genoeg lading, maar ondanks het laagwaterpeil –waardoor schepen veel minder kunnen vervoeren, en er dus meer van nodig zijn– wordt het aanbod van lieverlee minder.
We hadden nu onze laatste reis voor een werfbeurt: de Johanna‑M gaat twee weekjes de kant op om haar vlak (de onderkant) af te spuiten en opnieuw te verven. En nog meer klusjes. We vinden het altijd weer spannend: hoe zien we er van onderen uit, na vier jaar? We hebben zeker één keer ergens de bodem geraakt.
We gaan in Zwartsluis op de helling. Bewust hebben we naar een reis gezocht met een bestemming in die buurt. De lava moest naar IJsselmuiden, dus dat is redelijk gelukt.
Normaal varen we dan bij Millingen aan de Rijn het Pannerdensch Kanaal in, en nemen we voor Arnhem de afslag naar de IJssel. Dit was altijd mogelijk, maar nu niet: in verhouding staat het peil in de IJssel erg laag.
Lees verder op de website van Reformatorisch Dagblad:
We waren te diep geladen om over de IJssel te kunnen, dus helaas moesten we omvaren via Tiel en Amsterdam, en dan via het Markermeer en het IJsselmeer naar IJsselmuiden. Dat scheelde een paar uurtjes. En zoals meestal gingen die van onze slaaptijd af.
