„Soms moest ik op het strafbedje”„Soms moest ik op het strafbedje”

De zon­over­go­ten reü­nie op schip­pers­in­ter­naat Eben-Haë­zer in Dord­recht, vori­ge week zater­dag, maak­te voor de 500 aan­we­zi­gen heel wat her­in­ne­rin­gen los. „Pol­le­tje – ofwel juf Van der Pol – keek dwars door me heen, als ik mij bij haar moest melden.”

Het over­gro­te deel van de vroe­ge­re inter­naat­be­wo­ners heeft zich aan­ge­meld voor het eve­ne­ment, deze zater­dag. Samen met ouders en oud-mede­wer­kers vie­ren ze er het 40-jarig bestaan van het refor­ma­to­risch-chris­te­lij­ke schip­pers­in­ter­naat mee. Voor de een vorm­de het besluit te komen een hoge­re drem­pel dan voor de ander. Tel­kens terug­ke­rend onder­werp: de strin­gen­te tucht waar het inter­naat lang om bekend stond.

Jan­nie Erke­lens-Sie­re­veld loopt ver­baasd door het groeps­ver­blijf Ach­ter­on­der. ‘Begin jaren ‘90 heb ik hier zes jaar gewerkt. Ik heb hier leu­ke jaren gehad, maar nu ziet het er veel gezel­li­ger uit.’ Toen was het echt een inter­naat, weet ze. ‘Met bij­voor­beeld dezelf­de dekens voor ieder­een. Tegen­woor­dig heeft ieder kind zijn eigen dekbed.’

Schaat­sen
De langs­lo­pen­de mevrouw Van Haren (81) uit Dord­recht valt haar bij. ‘Het is hier nu heel anders, hè.’ Haar kin­de­ren waren de eer­ste bewo­ners van Eben-Haë­zer. Des­tijds gol­den er stren­ge regels, her­in­nert de schip­per­se zich. ‘Jon­gens en meis­jes moesten apart van elkaar zwem­men en gym­men en had­den om beur­ten actie­ve avon­den waar dan ook bij­na nie­mand kwam.’

Tij­dens win­ter­se schaats­uur­tjes ble­ven de geslach­ten even­eens strikt geschei­den. Van Haren: ‘Onze zoon Peter ver­stop­te dan wel­eens zijn schaat­sen bui­ten, waar­door de lei­ding ze niet kon opber­gen. Zodra de meis­jes het ijs op moch­ten, glip­te hij met wat vrien­den weer naar buiten.’

Nu zou­den ze hun kin­de­ren niet meer in een der­ge­lij­ke sfeer wil­len laten wonen, stelt mijn­heer Van Haren (83), haar echt­ge­noot. ‘Maar wij von­den het belang­rijk dat ze op een ortho­dox-chris­te­lij­ke inter­naat kwamen.’

Lees het hele artikel