Dwangarbeiders die in de Tweede Wereldoorlog ver weg het leven lieten, krijgen bij dodenherdenkingen zelden aandacht. Onterecht, vindt historicus drs. A. J. Meijer uit Ouderkerk aan den IJssel. Hij onderzocht de lotgevallen van dorpsgenoot Marinus Oosterom (22). Zaterdag 25 juli 2020 kreeg diens naam een plaatsje op een oorlogsmonument in Greifenburg (Oostenrijk).
Bij de houthandel Heuvelman Hout in Ouderkerk aan den IJssel staan in februari 1943 drie Duitsers. De dan nog bescheiden houtzagerij met tien mensen (nu 140) moet twee willekeurige werknemers afstaan voor dwangarbeid in Duitsland. Het worden de jeugdvrienden Willem Dekker en Marinus Oosterom. Kort hiervoor heeft Marinus (dan 21) zijn moeder verloren.
Gebrek
Na een lange reis bereiken de twee Ouderkerkers Durchgangslager Rehbrücke bij Potsdam, een berucht verdeelstation voor dwangarbeiders nabij Berlijn. Historicus Arie Jan Meijer, bestuurslid van historische vereniging Ouderkerck op d’ IJssel: “Er was plaats voor 1200 personen, maar soms zaten er wel 2000.” Gebrek aan eten en matrassen was heel normaal.
Vervroegd
Drie dagen erna belanden ze bij een Berlijnse firma. Ze oefenen er niet hun eigen vak uit, maar werken in de metaal. Per week zo’n 63 uur. ’s Zondags is hij vrij, schrijft de hervormde Marinus. “Dat vind ik fijn, want de meesten moeten hier werken.” Intussen knaagt de heimwee. “Onze baas valt niet mee: we krijgen tenminste geen verlof binnen ’t jaar”, schrijft de Ouderkerker mismoedig. Elke dag kijkt hij uit naar post. Zelf schrijft Marinus veel aan familie en vrienden, het meest aan zijn verloofde Rika Krijgsman, een buurmeisje met wie hij dolgelukkig. “We zullen maar hopen dat het beter wordt; anders probeer ik over drie maanden naar huis te komen om te trouwen”, schrijft hij in zijn eerste brief (3 maart 1943) aan zijn broer en zus.
Oostenrijk plaatst gedenkteken voor omgekomen Hollandse dwangarbeider (versie Reformatorisch Dagblad, 24 juli 2020).
Naam Ouderkerkse dwangarbeider op Oostenrijks oorlogsmonument (versie RTV Krimpenerwaard, maandag 27 juli 2020
Marinus’ heimwee bleef tot het laatst (versie Het Kontakt, dinsdag 28 juli 2020)