Met enige schaamte denkt hij soms terug aan 44 jaar geleden. „Toen behandelden we een klas als een geheel. Nu proberen we elk kind te bieden wat het nodig heeft.” Vrijdag neemt P. A. Baaijens afscheid van de Ds. G. H. Kerstenschool in Ridderkerk.
Af en toe moet meester en directeur Baaijens (65) deze dagen ogen en oren sluiten. Zoals tijdens het interview, als drie jongedames aankloppen om een muziekstandaard uit zijn werkkamer te halen. Waarvoor ze die nodig hebben? „Dat is een geheim”, reageert een van de leerlingen. Zoiets gebeurt wel vaker de laatste tijd, onthult de directeur als de deur weer dicht is. „Vanmiddag moet ik zelfs weg, want ze willen oefenen voor mijn afscheid.” Na dat moment, komende vrijdag, werkt hij overigens nog een weekje door, tot het schooljaar voorbij is. „Dat kwam zo uit. In die dagen kan ik mooi mijn kamer uitruimen en de laatste dingen afronden.”
Tijd om zijn vertrek te overdenken heeft hij nog niet genomen. „Ik ben nog hard aan het werk, denk in alle processen mee. Ik weet wel dat ik ga stoppen, maar sta er nog niet bij stil. Straks moet ik gaan ontdekken wie ik ben zonder de school, zonder de kinderen.”
Tekort
De liefde voor kinderen was ooit voor de toen 16-jarige Piet Baaijens de doorslaggevende factor om voor de pedagogische academie de Driestar in Gouda te kiezen. Die liefde leeft nog. „Of je nu leerkracht of directeur bent, kinderen moeten je aan het hart gaan. Anders heb je niets in het onderwijs te zoeken.” In al die jaren tussen 1975 en nu is de jeugd niet wezenlijk veranderd, stelt hij. „Ze zijn wel vrijer geworden. Vroeger noemde je dat algauw brutaal. Maar als een leerling mij terecht verbetert, vind ik dat niet erg.”
