„Kinderen gaan mij altijd aan het hart”„Kinderen gaan mij altijd aan het hart”

Met eni­ge schaam­te denkt hij soms terug aan 44 jaar gele­den. „Toen behan­del­den we een klas als een geheel. Nu pro­be­ren we elk kind te bie­den wat het nodig heeft.” Vrij­dag neemt P. A. Baaij­ens afscheid van de Ds. G. H. Ker­sten­school in Ridderkerk.

Af en toe moet mees­ter en direc­teur Baaij­ens (65) deze dagen ogen en oren slui­ten. Zoals tij­dens het inter­view, als drie jon­ge­da­mes aan­klop­pen om een muziek­stan­daard uit zijn werk­ka­mer te halen. Waar­voor ze die nodig heb­ben? „Dat is een geheim”, rea­geert een van de leer­lin­gen. Zoiets gebeurt wel vaker de laat­ste tijd, ont­hult de direc­teur als de deur weer dicht is. „Van­mid­dag moet ik zelfs weg, want ze wil­len oefe­nen voor mijn afscheid.” Na dat moment, komen­de vrij­dag, werkt hij ove­ri­gens nog een week­je door, tot het school­jaar voor­bij is. „Dat kwam zo uit. In die dagen kan ik mooi mijn kamer uit­rui­men en de laat­ste din­gen afronden.”
Tijd om zijn ver­trek te over­den­ken heeft hij nog niet geno­men. „Ik ben nog hard aan het werk, denk in alle pro­ces­sen mee. Ik weet wel dat ik ga stop­pen, maar sta er nog niet bij stil. Straks moet ik gaan ont­dek­ken wie ik ben zon­der de school, zon­der de kinderen.”

Tekort
De lief­de voor kin­de­ren was ooit voor de toen 16-jari­ge Piet Baaij­ens de door­slag­ge­ven­de fac­tor om voor de peda­go­gi­sche aca­de­mie de Drie­star in Gou­da te kie­zen. Die lief­de leeft nog. „Of je nu leer­kracht of direc­teur bent, kin­de­ren moe­ten je aan het hart gaan. Anders heb je niets in het onder­wijs te zoe­ken.” In al die jaren tus­sen 1975 en nu is de jeugd niet wezen­lijk ver­an­derd, stelt hij. „Ze zijn wel vrij­er gewor­den. Vroe­ger noem­de je dat algauw bru­taal. Maar als een leer­ling mij terecht ver­be­tert, vind ik dat niet erg.”

Lees heel het arti­kel.