Een lading zonnebloemschrootpellets vol giftig fosfinegas kostte hen begin december bijna het leven. De kwestie houdt de binnenvaart nog steeds in beroering, maar zelf pakt het schippersechtpaar André en Vanessa de Waardt graag zijn oude leven weer op. André: „Varen zit in mijn bloed.”
De Waardt (34) is terug aan boord en heeft er net een rotklus op zitten: ‘Het schip was zo vies, niet normaal.’ Gevolg van bijna twee maanden stilliggen. Nu staat hij te springen om los te gooien. Maar pal voor zijn eerste reis wil hij tegenover Schuttevaer één keer zijn verhaal vertellen. ‘Mensen hebben zó ontzettend meegeleefd.’
Het is dinsdag 3 december als overslagbedrijf Igma tegen 17:00 uur belt dat de Fox een uur later sunpellets kan laden in de Suezhaven. ‘Precies onder etenstijd.’ Als de Fox eenmaal vastligt aan de drijvende elevator, langszij de bulkcarrier Smarta, gaat het allemaal heel langzaam. ‘Normaal ben je in een halfuur vol. Maar de kraanmeester meldde dat ruim 3 bijna leeg was. Ze moesten de laatste resten met een shovel bij elkaar schrapen en in ons ruim storten voordat ze aan ruim 4 van de Smarta konden beginnen.’ Hierdoor duurt het laden anderhalf uur.
Verwarring
Terwijl André buiten in de kou staat te balen – ‘Ik blijf er altijd bij als ze laden’ – spuit de elevator de sunpellets in het schip: brokjes op elkaar geperst plantaardig afval dat na de fabricage van zonnebloemolie overblijft. In het achterruim komt het restant uit ruim 3, vervolgens vult de elevatorslang het voorruim met de sunpellets uit ruim 4.
Intussen komt, onzichtbaar, nog meer mee: een leger sluipmoordenaars in de vorm van dodelijke fosfinepillen.
