Tho­mas Wes­ter­hout: geboeid door oude schepenTho­mas Wes­ter­hout: geboeid door oude schepen

Ber­gen foto’s heeft Wer­ken­dam­mer Tho­mas Wes­ter­hout (68) in zijn bezit. Zo’n 35.000, schat hij. Alle­maal van Wer­ken­dam. Hier zit een enorm aan­tal afbeel­din­gen van vracht­sche­pen bij. „Logisch. Zeg je Wer­ken­dam, dan zeg je schippers.”

Zeker, Neder­land kent meer schip­pers­dor­pen, steekt Wes­ter­hout van wal. „Oude-Ton­ge en Vrees­wijk, bij­voor­beeld. En Krim­pen aan den IJs­sel, Ouder­kerk aan den IJs­sel en Gou­de­rak. Maar de mees­te schip­pers zijn in de afge­lo­pen vijf­tig jaar wel ver­dwe­nen uit die dor­pen. In Wer­ken­dam niet.” Hij „zou niet weten” hoe dat komt. „Het beroep blijft gewoon van vader op zoon over­gaan. Meer dan 200 sche­pen heb­ben hier hun domicilie.”

De inni­ge rela­tie tus­sen het dorp en het water bestaat vol­gens Wes­ter­hout al sinds de beruch­te Sint-Eli­sa­be­ths­vloed in 1421. Wes­ter­hout: „Tel­kens kwam het land hier onder water te staan. Hier­door kon­den boe­ren met land­bouw niet meer de kost ver­die­nen. Onder­tus­sen viel er wel veel vis te van­gen. Dus stap­ten de boe­ren over op het beroep van visser.”

Later gin­gen ze aan de slag als schip­per in de bin­nen­vaart, of als rijs­wer­ker: dan maak­ten ze mat­ten van rijs­hout –zink­stuk­ken– om de oevers tegen afkal­ving te bescher­men. „Sliedrech­te­na­ren leg­den zich voor­al toe op het bag­ger­werk. Zo had elke dorp zijn eigen specialisme.”

Lees heel het artikel

Beeld: Dick den Bra­ber, col­lec­tie Tho­mas Westerhout