Haar man en beide kinderen heeft ze zich zien ontvallen, en zelf heeft ze de leeftijd van de zeer sterken al ver overschreden. Maar ondanks haar 97 jaren houdt Emmy Vestjens-Montens zich nog actief met haar grote hobby bezig: kunst. Net als ooit haar man en dochter.
Haar huisje laat zich lastig vinden, in de parkachtige wijk Wielewaal van het Rotterdamse stadsdeel Oud-Charlois. Geen enkele digitale routekaart heeft weet van een al jaren terug ingevoerde wegafsluiting – terwijl dit laatste een forse omweg noodzakelijk maakt. De ontsluiting van de Wielewaal lijkt voor de gemeente Rotterdam geen prioriteit meer te hebben.
Vlak na de oorlog, in 1949, brachten de vele laaggebouwde rijtjeswoningen in de wijk uitkomst in een prangende woningnood. Ook het gezin Vestjens vond er voor het eerst een eigen onderdak. Nu geven de straten een troosteloze aanblik. Tuinen zijn verwilderd, en vele ramen met planken dichtgespijkerd. Woningbouwvereniging Woonstad Rotterdam lokt in fases de huurders uit hun naoorlogse woningen. Op termijn gaan de huisjes tegen de vlakte, en moeten er gloednieuwe appartementen en woningen verrijzen. „Onze funderingen zijn verzakt”, verklaart Vestjens. Haar Vlaamse afkomst blijkt nog altijd uit haar spraak: haar wieg stond in Leuven.
Boodschappen
De hoogbejaarde dame (1920) zit voorlopig nog in haar woning. Terwijl veel buren om haar heen al zijn vertrokken, wacht zij nog op een geschikt aanbod van Woonstad Rotterdam. „Ze willen mij in een bejaardenhuis stoppen. Maar dat wil ik niet.”
